तिमीले जब मुस्कान छर्दै हेर्दिन्छ्यौ हाँसेर
लाग्दछ यस्तो तिम्लाई हेरौ युगौयुग बाँचेर
कोमल हात उठाई भन्छौ मलाई समात
लाग्दछ यस्तो संसार हेर्न चाहन्छ्यौ मबाट
सम्बाद गर्छ्यौ नबोली सब्द सरल भाषामा
बुझ्दछ बाबा आउछ जवाफ भनेझै आशामा
चल्दछ ओठ निस्कन्छ गुनगुन संगीत बनेर
भन्छुझैँ गर्छ्यौ बुझिने गरी ओबाबा भनेर
छोडेर जान्छ बाबाले भनी बुझकी बनेझै
मसिनो स्वर निकाली रुन्छ्यौ भनेको नहुदा
रुँदानी राम्री देखिन्छ्यौ छोरी झन् राम्री नरुदा
दुनिया भन्छ चाहिन्छ छोरा बैतर्नी तर्नुछ
अन्त्य हो मृत्यु एउतै चोला संदेश छर्नुछ
बाआमा ज्युदो भएको बेला रुवाउछ्न छोराले
स्राद्दको ढोंग मरेसी खिर खुवाउछन छोराले
छोरीको माया निरन्तर उस्तै कमबेसी नहुने
बाआमा भन्दा ठुलोछ तिनलाई नोकरी व्यापार
तैपनि भन्छ समाज हाम्रो छोरा नै अपार
देखाउ छोरी तिमीले अब प्रतिक बनेर
छोरानै ठुलो सोचाई राख्नु गल्तिहो भनेर
यी तिम्रा सकल हातले सेवा गर्नुछ दुखीको
तनमा शक्ति मनमा हाँसो छर्नुछ दुखीको
छोरी जस्तै राम्रो कविता
ReplyDelete