आजकल मेरो गाउँमा

आजकल मेरो गाउँमा,

डन्डी बियोलाई क्रिकेटले,

रत्यौलिलाई लाउड स्पिकरले,

स्कूल मा खेलिने नाटकहरु लाई हिन्दी सिनेमाले,

"कल को पानी".. भन्ने लोक गित लाई "कोलाबेरी".........भन्ने दक्षिण भारतीय गीतले,

बनभोजको आफै साग, दाल, भाट पकाएरा खाने रमाइलो लाई पिकनिकको क्याटरिंगले,  

दाउरा बाल्ने चुलो लाई ग्याँस चुलोले,

गाउँमा पारिने सुद्द कोदोको रक्सीलाई बहुराष्ट्रिय ब्रान्ड रोयल स्ताग र सिग्नेचर ले,  

पानी रोटीका डल्लालाई मो: मो: का डल्लाले,

ढिडो अनि रोटो पिठोको खाजालाई चाउ चाउ अनि कुकिज्का पकेट हरुले, 

गाउँले भेला हरुलाई एन जी ओ का मिटिंग हरुले,

सुन जस्तै धान फल्ने खेत हरुलाई पल्टिंग गरिएका घदेरिहरुले, 

हामीले खरको छानो हुदै टिन को छानो हालेको स्कुल लाई बोर्डिंग स्कुल ले,

अनि 

ठुला जापानिज रेडियोहरुलाई साना मोबाइल का भाँडा हरुले 

विस्थापन गरिसकेछन................ओ हो त्यो मेरो गाउँ अनि यो मेरो गाउँ 

हामी साँची परिबर्तन भएछौ, आफ्नै बारीको गहुँ बेचेर झोलामा आउने आटा खान थालेछौ,

घरमा कोदोको धिँदो खादा इज्जत जाने हामी महंग रेस्टुरेन्ट मा मिलेट पोरिज मगाउन थालेछौ,

सुलीमा राखेको मकै बेचेर कर्न फ्लेक्स किन्न थालेछौ, 

ओ हो हामी त बिकसित भएछौ 

- रमेश अधिकारी